44–61.
265
Так говорится в его письме к общине Люнеля. Цит. по: L’esprit de grâce 1994. P. 14. N. 4. Трактат, названный по первым словам «Руах хен» («Дух милости»), возникший в провансальско-итальянских интеллектуальных кругах, является, как и «Стрекало учеников», ранним комментарием на «Путеводитель».
266
Freudenthal 1988. P. 113–140.
267
Исследование рукописей BnF lat. 405 (комментарий на Книгу Иова) и Paris, Bibliothèque Mazarine 795 (богословская сумма в виде комментария на «Сентенции» Петра Ломбардского) может обнаружить ранее не известные связи между богословием нищенствующих орденов и научной культурой штауфеновского двора. Наследие Маймонида и его обсуждение при дворе могло быть одним из звеньев этой цепи.
268
Рошди Рашед находит это решение уравнения у аль-Караджи: Rashed 1994. P. 334.
269
«Et cum diutissime cogitassem unde oriebatur predictae questionus solutio, inveni ipsam habere originem ex multis accidentibus, que accidunt quadratis numeris, et inter quadratos numeros: quare hinc sumens materiam, libellum incepi componere ad vestre maiestatis celsitudinis gloriam; quem libellum quadratorum intitulavi, in quo continebuntur rationes et probationes, geometrice solutiones questionis predictae, et multarum aliarum questionum solutiones, quem habere poterit vestra immensitas, si celsitudini vestre placuerit». Scritti di Leonardo Pisano 1862. Vol. 2. Р. 227.
270
Ibid. Р. 234.
271
Ibid. Р. 238.
272
«Scripsistis mihi, domine mi magister Michael Scotto, summe philosophe, ut librum de numero quem dudum composui vobis transcriberem: unde vestre obsecundans postulationi, ipsum subtiliori perscrutans indagine ad vestrum honorem et aliorum multorum utilitatem correxi. In cuius correctione quedam necessaria addidi et quedam superflua resecavi. In quo plenam numerorum doctrinam edidi, iuxta modum indorum, quem modum in ipsa scientia prestantiorem elegi. … Verum in alio libro quem de practica geometrie composui ea que ad geometriam pertinent et alia plura copiosis explicavi, singula subiectis approbationibus geometricis demonstrando. … Porro si hoc opere reperitur insufficientia vel defectus, illud emendationi vestre subicio». Liber Abbaci. Scritti di Leonardo Pisano 1862. Vol. 1. P.1.
273
«Assiduis rogaminibus et postulationibus a quodam mihi amicissimo invitatus, ut modum sibi componerem solvendi subscriptas avium et similium questiones». Scritti di Leonardo Pisano 1862. Vol. 2. P. 247.
274
Murray 1986. Р. 191–201.
275
Continuatio Scotorum. 1851. S.624–625.
276
Ин. 9, 6–7.
277
Drei Gedichte 1878. S. 484–485.
278
Бл. Августин. О граде Божием, XIX, 12–14.
279
“Lex animata in terris”, формула, взятая Фридрихом II из новелл Юстиниана (Nov. CV, 2, 4). Stürner 1983. S. 472–473.
280
Soldi Rondinini 1997. P. 3, 18.
281
De Stefano 1927. P. 78.
282
Schaller 1993. S. 53–83.
283
Stürner W. Einleitung // Die Konstitutionen 1996. S.8.
284
Die Konstitutionen 1996. S. 145–148.
285
Kantorowicz 1927. S. 223–233.
286
Boureau 2008. P. 25–30.
287
Pennington 1989. P. 56–59.
288
Бернард Сильвестр. Космография. Мегакосмос. II, 13. Шартрская школа 2018. С. 90. Гильом Коншский. Философия. I, VIII, 28. Шартрская школа 2018. С. 15. Gregory 1955. P. 47 ss.; Grabmann 1936. S. 121–124.
289
Guillelmus de Conchis 1997. P. 157, 26, 58 (V, 6, 10; I, 6, 8; III, 2, 3).
290
На значении аристотелизма в прологе настаивает Штюрнер: Stürner 2012. S. 73–74.
291
Канторович 2015. С. 587. Krynen 1993. Р. 92 ss.
292
Канторович 2015. С. 227–231.
293
Schmidt 2005. S. 307–310.
294
Grévin 2008. P. 257–259.
295
Grévin 2014. P. 243–244.
296
Bellomo 1994. P. 104–105.
297
Dilcher 1975. S.760–816.
298
Malinowska-Kwiatkowska 1978. P. 126.
299
Ibidem, p. 135.
300
Граждане Рима.
301
Ullmann 1973. Р. 127 ff.
302
Const. I 16.
303
Const. I 17.
304
Const. I 17. «Fidelium nostrorum iniurias, qui sola protectionis nostre post Deum defensione letantur, pro posse precidere cupientes… Iam enim a subiectis nostris non aberit tuitionis nostre licentia, cum per eos, quibus nos etiam, qui prohibente individuitate persone ubique personaliter esse non possumus, ubique potentialiter esse credamur».
305
Tierny 1955. P. 144. Паравичини Бальяни 2021. С. 107–108.
306
Calasso 1951. P. 191–192.
307
Maire Vigueur 1996. P. 381–403.
308
Ullmann 1988. P. 180–182.
309
HD, III. P. 289–290.
310
Winckelmann 1878. S. 490.
https://www.digitale-sammlungen.de/en/view/bsb11371773?page=502,503
311
Marguin-Hamon 2019. P. 308–310.
312
Kloos 1966. S. 366–368.
313
Mütherich 1974. S. 13 ff.
314
Fried 19961. S. 94 ff. Georges 2008.
315
«Cum sepe legeremus hunc librum, ut fructum scientie caperemus et ne vitio scriptoris aliquid remanserit corrigendum, finito prohemio invenimus, quod dominus pater noster subsequenter ordinaverat capitulum